Toplam Okunma 0
Çocuk deyip geçmeyin. O kadar güzel gözlem yapıyor, etraflarında olup biteni o kadar güzel inceleyip analiz ediyorlar ki ağzınız açık kalır. Aman ha “Ne de olsa çocuk, davranışlarımla, neyden söz ettiğimle ilgilenmez, ne demek istediğimi kavrayamaz, bana kulak vermez” demeyin. Hem mimiklerinizi hem jestlerinizi hem de ağzınızdan çıkan her sözü dikkatle izliyorlar ve zamanı geldiğinde bunu gayet güzel ve net bir biçimde ifade ediyorlar.
Oğlum epey zamandır piyano dersi alıyor. Bazen onu ben götürüyorum müzik okuluna bazen de babası. Birlikte gittiğimiz günlerin birinde, oğlumun dersi bittikten sonra yakın zamanda verecekleri konserle ilgili piyano öğretmeniyle biraz sohbet ettik. Konserde benim oğlum da bir parça çalacak ve şimdiden çok heyecanlanıyoruz. Çocukların konser günü nasıl bir kıyafet giyeceklerini, biletlerin ne zaman çıkacağını, salonun nerede olduğunu falan sordum. Öğretmeni de gayet doğal bir biçimde yanıtladı sorularımı. Sonra konu konuyu açtı ve sohbet koyulaştı.
Okuldan ayrılır ayrılmaz oğlumun bana ilk yaptığı şey, “Anne, öğretmenim senin kör olduğunu biliyor mu?” diye sormak oldu. “Evet” dedim oğluma. “Neden sordun?” “Çünkü öğretmenim seninle sohbet ederken herkese davrandığı gibi davranıyor. Sana karşı hareketlerinde hiç fark olmuyor. Sana farklı davranmıyor. Yani herkesle nasıl konuşuyorsa seninle de öyle konuşuyor” dedi. “Zaten olması gereken de bu değil mi? Oradaki her veli eşit değil mi?” dedim oğluma. “Tek fark kör olmam. Her ne kadar farklı yöntemler kullanarak yaşamımızı sürdürüyor olsak da herkesle eşitiz ve eşit haklara sahibiz.” Oğlum da bana “Anne evet, haklısın ama ben çok dikkat ediyorum. Başkaları sana hep yardım etmek için yaklaşıyor. Herkesle sohbet ettikleri gibi sohbet etmiyorlar seninle” dedi.
“Çocuklar etraflarında olup biten her şeyin farkındalar” diye başladım ya yazıma, işte bunun güzel bir örneği. Doğru olanı da yanlış olanı da gözlemleyebiliyorlar ve bunların her birinden etkileniyorlar. Sadece olumsuz olan tutumlardan değil, yukarıdaki gibi olumlu örneklerden de direkt etkileniyorlar ve her şeyin çok iyi farkındalar. Üstelik sadece davranışlarımızla değil, önyargılarımızla da örnek oluyoruz onlara. Okuduğunuz tutum her zaman olumsuz durumlarla karşılaşmadığımızın çok güzel bir örneği değil mi sizce de? Eğer istenirse önyargıları kırmak ve herkese eşit davranmak mümkün demek ki. Ayrıca bu hiç zor değil, körlük ya da başka bir yeti farklılığına sahip olmanın anormal, eksik ya da kusurlu bir durum olmadığını bilelim ve buna göre davranalım yeterli. Bunun için de öyle üstün bir zekaya ya da çok okuyup çok yazmaya ihtiyaç yok.
Sizce de öyle değil mi?