Toplam Okunma 0
2005'te yürürlüğe giren ve süresi 3 yıl daha uzatılan erişilebilirlik yasası, kamu kuruluşlarına ait resmi yapılar, mevcut tüm yol ve kaldırım, yaya geçidi, açık ve yeşil alanlar, spor alanları, kamu hizmeti için resmi binalar ile ibadet yerleri, özel eğitim, özel sağlık tesisleri, sinema, tiyatro, opera, müze, kütüphane, konferans salonu gibi kültürel binalar ile gazino, düğün salonu gibi eğlence yapıları otel, özel yurt, iş hanı, büro, pasaj, çarşı, alışveriş merkezi gibi ticari yapılar, spor tesisleri, yüzme havuzu, genel otopark ve buna benzer umuma ait binaları kapsıyor.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlı Erişilebilirlik İzleme ve Denetleme Komisyonu da, hala yasaya uygun plan ve proje geliştirmeyen kurumlara denetlemeleri sırasında, erişilebilirliğe yönelik bir çalışma yoksa 50000 lira, ayrıca yükümlülüklerini yerine getirmeyen kamuya açık her türlü yapı ve toplu taşıma sahiplerine komisyonlar tarafınca her bir tespit için 1000 liradan 5000 liraya kadar idari para cezası uyguluyor. Toplumsal Haklar ve Araştırmalar Derneği (TOHAD) başkanı Süleyman Bulut' un 2014'te bildirdiği araştırma sonuçlarına göre Türkiye’de 12417 otobüsten yüzde 32,83'ü ortopedik engellilere, yüzde 7’si görme engellilere, yüzde 6.09'u işitme engellilere uygun durumda. 2877 kamu kuruluşunda 6995 binanın 4592'sinde yapılan incelemeye göre, sadece yüzde 6.3' ünde hissedilebilir yüzey, yüzde 42'sinde asansör, yüzde 22.7'de sesli uyarı sistemi, yüzde 47'de yatay dolaşım sistemi, yüzde 0,48'inde indüksiyon döngü sistemi olduğunu ekledi. 7.7.2015’e sayılı günler kalmasını da göz önünde bulundurursak, sürecin ne kadar yavaş ilerlediğini rahatlıkla görebiliriz. Buna mukabil yaşadığım en yakın örnek, 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde yapılan ve belediye başkan yardımcısının da olduğu kutlama yerinin seçimiydi. Burada da asansörün olmaması sebebiyle etraftaki dört tane garsonun yardımıyla sandalyemden kaldırılarak salona taşındım.
Benden önce konuşma yapan belediye başkanı sağ olsun engellilerle empati yaptığını ve herkesin birer engelli adayı olduğunu yineledi ve erişilebilir hayat için çalışmaları olduğunu söyledi. Üzerinden dört ay geçmesine rağmen ne kutlama yapılan yerde asansör yapıldı ne de konuşmamda belirttiğim erişilebilirlik koşulları değişti. Asansör demişken bir trajikomik hikâyemi de anlatmak isterim. İki yıl önce dikey geçiş sınavlarına kayıt yaptırmak için Manisa Salihli ilçesindeki Celal Bayar Üniversitesi’ne gittim. Binanın yaklaşık beş altı yıl önce inşa edildiğini bildiğim için bir sıkıntı yaşayabileceğim aklıma bile gelmedi. Kapıdaki görevliye büronun nerede olduğunu sorduk ve ikinci katta olduğunu söyledi. Biz de tamam diyerek annemle asansörü aramaya başladık. Binayı tavaf etmemize rağmen bir türlü bulamadık. Tekrar görevlinin yanına gelerek nerede olduğunu öğrenmek istedik. Bu binada asansör yok ki diyerek yardım edebileceğini söyledi. Bende 'gerek yok' dedim ve annemi evraklarımla birlikte yukarı gönderebileceğimi söyledim. Annemin yukarı çıkmasıyla inmesi bir oldu. “Merve senin de ikinci kata gelmek zorunda olduğunu çünkü fotoğraf çekileceğin web kameranın bilgisayara monteli olduğunu söylediler” dedi. Bende etraftaki öğrencilerden kolumdan tutmalarını rica ettim, ama yardımsever öğrenciler arkadaşlarını da çağırarak “sen yorulma abla biz şimdi hallederiz” diyerek arkadaşlarıyla birlikte bir anda sandalyemin dört tarafından tutarak Mısır tanrıçaları gibi yukarıya taşıdılar beni. Kaydımı yaptırdıktan sonra da aynı ritüeli tekrarlamak zorunda kaldık. Son olarak ise bir ay önce ALES başvurusu için yine aynı yerin kapısını çalmam gerekiyordu. Gitmeden önce bir umut telefonla arayarak asansörün yapılıp yapılmadığını sordum. Tabii ki aynı üniversite iki sene önceki gibi erişilebilirlikten bir haber bıraktığım gibi duruyordu. Aynı rezilliği bir daha yaşamamak için ÖSYM'nin çağrı merkezini aradım. Fotoğrafımın yenilenmesine gerek olmadığından ilgili evrakları bize yollaman yeterli deyince, acınacak halime güldüm ve rahatladım diyebilirim.
Her defasında bizlerle empati yapan belediyelere, kamu kurumları ve kuruluşlarının başkanlarına sesleniyorum! Öncelikle yedi yıldır oluşturulan bu mevzuatları hayata geçirin. Proje üretemiyorsunuz, hiç olmazsa hukukun üstünlüğüne saygı gösterin. Sizlerin de üstüne basa basa ifade ettiğiniz gibi 'maazallah adaylığınız kabul edilir de engelli oluverirsiniz.' Eşit, erişilebilir ve engelsiz bir hayat dileğiyle!.