Kendim olarak var olma çabam beni Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi’nin düzenlediği Nöroçeşitliler Çalıştayı’na sürüklemişti. Tekrar tekrar giydiğim gündelik kıyafetim ve boynumda asılmış peluş kutup ayısı ile sahneye koşmuştum. Stimlerin kendiliğinden şiddetleniyordu. Nasıl nefe salabildiğimi bilmiyordum. Bunun bir sosyal anksiyete krizi olmadığını söylediğimde bana inanın. Tanıdık birkaç kişi sunum yapmaya alışkın olduğumu varsaydıklarını belirtmişti. Oradaki bazı kişiler ile bire bir sözlü iletişimde çokça konuşmuştum. Ama geriye kalan 200'den fazla kişiyi tanımıyordu.… Devamını Oku...